Gurur,kibir ve ego ruhunuzdaki endişe kaygı ve korkudan doğar.
Onlar sadece maskelerdir
Temeli ise kaybetme korkusuna dayanır.
En çok neyi kaybetmekten korkuyorsun.
Mevkini mi?
Paranı mı?
Sevgi mi?
Eş mi?
Çocuk mu ?
İbrahim Peygamber'in Kurban etme yorumunun değişik versiyonunu bir de benden dinleyin istedim.
İbrahim Peygamber'in çok çok uzun bir süre yani 100 yıl kadar hiç çocuğu olmamış ...
Adak adamış Tanrı'ya...
Eğer demiş, bana bir gün bir çocuk verirsen 7 yaşına geldiğinde sana şükranlarımı sunmak için yoluna kurban edeceğim.
Yapılan dua neticesinde bir çocuğu olmuş İbrahim Peygamber'in.
Çocuk bu ya, baldan tatlı. Çok güzel duygular yaşamış İbrahim Peygamber.
Çocuk büyümeye başlayınca korku sarmış ruhunu..
Nasıl vazgeçecekmiş çocuğundan. Kaybetme korkusu ile geceleri uyuyamıyormuş, yemek yiyemiyormuş, için için eriyormuş .
Niçin böyle bir söz verdim diye kendine de öfkeleniyormuş.
Çok çok aşırı zor da olsa karar vermiş sözünü tutacakmış.
Çocuğunu yanına çağırmış durumu anlatmış.
Oğlu İsmail razı olmuş kaderine, sen söz vermişsin yap demiş koşup bıçağı getirmiş ve yere yatmış.
İbrahim Peygamber ,almış eline bıçağı tam kesecekken biricik oğlunun boynunu, gökten kurban inmiş Sevgili Peygamber'e.
O ki en değerli varlığından vazgeçme cesaretini göstermiş.
Tanrı'nın görmek istediği sadece bu imiş.
En değer verdiği şey ne ise ondan vazgeçme cesareti göstermesiymiş yani.
Aslında bu hikaye kurban etme eylemi değil, en büyük korkularımızı bırakma...
Anlatılmak istenir.
Ya tüm korkularımızdan arınmış olsaydık
Nasıl bir yaşam yaratabilirdik,hiç düşünmüş müydünüz?
Comments